Ik kan en wil namelijk niet één ding kiezen.

Naast het maken van animaties, het geven van animatie- en andere creatieve workshops geef ik drie dagen in de week les op en middelbare school.

Ik maak eigen werk en soms ook teken/schilderwerk opdracht onder de naam LauwPauw. Dit heeft ook geleid tot een website met tekenblog.

En voor ik het vergeet, samen met Judith Porcelijn heb ik een website opgezet met online lessen voor leraren onder de naam Sterke Aap.

Dat bedoel ik met creatieve duizendpoot.

Ik kan mezelf niet in één beroep proppen, ik hussel het door elkaar heen. Natuurlijk kan ik niet alles tegelijk doen (al zou ik het soms wel willen) maar het gaat in golven. Soms krijgt bijvoorbeeld mijn tekenwerk wat meer aandacht, een tijdje later ben ik weer meer met animatie bezig.

Mijn leven is niet statisch maar altijd in beweging. Het leuke is dat alle verschillende takken elkaar ook beïnvloeden en stimuleren. Het is niet voor niets zo dat mijn logo opgebouwd is uit symbolen voor vermenigvuldigen en delen.

Ik zie het in mijn klaslokaal, als er een “lichtje” aangaat bij mijn leerlingen. Ik veroorzaak een klein vonkje waardoor er een vuurtje gaat branden, dit kun je passie, inspiratie of een idee noemen. Maar hoe dan ook, dit vuurtje kan ook anderen aansteken en inspireren.

Als ik jou, je leerlingen of je klanten kan inspireren door een vonkje te zijn, aan het begin of ergens onderweg, waardoor jij op een nieuw pad komt, of op een interessante nieuwe route kan inslaan dan is mijn missie geslaagd.

Ik heb me onderweg niet altijd aan mijn vooraf ingestelde route kunnen houden. Soms kwam ik er pas later achter dat een omweg ook een nieuwe, mij beter passende route, en zelfs een goede bestemming kon zijn. Ik denk dat iedereen omwegen maakt in zijn of haar leven en dat iedereen tegenslagen voor zijn kiezen krijgt. Daar is helaas niets aan doen.

Het enige dat je kunt doen is er een nieuwe draai aan geven of een andere kant opgaan en daarbij je gevoel blijven volgen.

Zonder dat ik het in de gaten had, wilde ik een berg beklimmen (figuurlijk gesproken) op waar slechts een deel van mij gelukkig van werd. Na de kunstacademie, afgestudeerd als animatiefilmmaker kwam ik erachter dat het niet bij mij past. In ieder geval niet fulltime werken als animatiefilmmaker. Ik heb er veel van geleerd en alle kennis die ik onderweg heb opgedaan zou ik niet willen missen, maar het is niet het einddoel meer.

Nog steeds ligt er een deel van mijn hart bij animatie. De creativiteit die je er in kwijt kan en het feit dat je fantasie de enige beperking is die er werkelijk is, want in animatiefilm kan alles! Dat spreekt me nog steeds ontzettend aan.

Maar op die eenzame berg, zit ik naar mijn zin te eenzaam. Ik wandel liever een stukje met iemand anders mee, kom onderweg iemand tegen die me een nieuwe route wijst, misschien wandel ik eens een stukje de andere kant op. Ik ontdek graag andere bergtoppen, ik ga graag op bezoek neem er weer inspiratie van mee voor onderweg.

Intussen heb ik mijn lesbevoegdheid gehaald en sta ik een deel van de tijd voor de klas op een middelbare school. Tijdens mijn tekenlessen haal ik er veel voldoening uit om jonge mensen te begeleiden en verder te helpen.

Andere bergtoppen en routes waar ik ook gelukkig van word zijn, teken- en schilderwerk maken, diverse multimedia workshops geven, kunstgeschiedenis lessen geven, een klushuis kopen en opknappen, sporten en wellicht ontdek ik binnenkort weer een paar nieuwe routes……

Lijkt het je leuk om eens samen een kop koffie te drinken en te praten over welke route jij hebt genomen?